Vrlo je jednostavno objašnjenje termina Open Source, a ukoliko se zna da je bukvalan prevod sa engleskog otvoreni izvor, što se u ovom slučaju odnosi na softver. Dakle, radi se o softveru koji je izrađen tako da je primenjena takozvana Open Source licenca, tako da je on prema izvornom kodu dat na korišćenje svakome ko ima potrebu za tim, tako da korisnik može, na prvom mestu da menja njegov sadržaj, a sa ciljem poboljšanja performansi. Tačnije, uz svaki softver ove vrste dolaze i specifični, takođe Open Source programi, te naravno i izvorni kod koji je napisan u konkretnom programskom jeziku. A to znači da svi korisnici imaju mogućnost da, praktično rečeno menjaju celokupan program.
Napominjemo da Open Source nikada nisu nikada oni softveri čije korišćenje mora da bude plaćeno. Prvi put je pomenuti termin lansiran 1998. godine, a one osobe koje su zaslužne za njegovo kreiranje i nastanak su, ustvari ovim terminom zamenili prethodno primenjivan, takozvani free software. Tako je u upotrebu na globalnoj mreži ušao i Open Source softver, a koji je vrlo jednostavno mogao da bude preuziman sa interneta, te su korisnici imali pravo i mogućnost da najpre vide njegov izvorni kod, a zatim i da ga ispravljaju.
Kada je u pitanju cilj koji Open Source ima, on je definisan kao mogućnost da se različiti programi ispravljaju, a kako bi bili što razumljiviji korisnicima i što lakše dostupni. Svaki korisnik, naravno biva detaljno upoznat sa svojim obavezama, odnosno pravima i povlasticama, ali i sa različitim ograničenjima. Uopšteno, kao i kod svake druge licence, to i ovde svaki pojedinačni korisnik mora u potpunosti da se pridržava pravila sa kojima svakako biva prethodno upoznat. A što se tiče povlastica korisnika Open Source licence, one su svedene na korišćenje i izmenu tog softvera, kao i na mogućnost njegovog prosleđivanja. Nasuprot tome, ako je u pitanju softver zatvorenog koda, onda korisnici imaju pravo da ga samo koriste, a uglavnom nemaju apsolutno pravo da vrše izmene, stim što se uslov za distribuiranje određenog softvera zatvorenog koda definiše za svaki od njih pojedinačno, te uglavnom zavisi od visine nadoknade koju je potrebno platiti za korišćenje određenog softvera.
Najčešće su u opticaju Apache licenca za softver otvorenog izvora, kao i MPL (Mozilla Public License), te LPLG, odnosno GNU Lesser General Public License i druge. Takođe postoji i organizacija - takozvani Open Source Initiative, to jest inicijativa otvorenog softvera, a čija je osnovna svrha da izvrši regulaciju konkretnih licenci. Na web sajtu pomenute organizacije se mogu pronaći sve Open Source licence koje su od strane nje i odobrene.
Moramo naglasiti i to da sve ovakve licence svakako nisu međusobno kompatibilne, a to zapravo znači da one u pojedinim slučajevima nisu u mogućnosti da koriste Open Source kod nekog drugog softvera, iako on poseduje pomenutu licencu.
Posebno je interesantno istaći da je prisutan veliki broj osoba koje su stručne, kao što su na primer programeri, web dizajneri ili ostali IT stručnjaci, a koje u potpunosti podržavaju Open Source, tako da mnogi od njih čine takozvani Pokret otvorenog softvera. Osnovni razlog zbog čega su oni naklonjeni ovakvoj vrsti softvera je vezan za mišljenje da je način na koji funkcioniše takav softver značajno bolji od onoga koji podrazumeva zatvoreni softver. Zapravo se u tom slučaju brojnim korisnicima omogućuje da uz primenu sopstvenih znanja naprave mnogo kvalitetniji program nego što je to slučaj kod zatvorenog softvera, a gde je rad na njemu omogućen isključivo za određeni broj stručnjaka. Iz tog razloga se i smatra da je upravo ovakav softver idealan za razvoj IT oblasti, jer će učiniti da znanja koja poseduju programeri iz celog sveta budu dostupna mnogim korisnicima.
Brojni su programi ove vrste, a neki od njih su internet pretraživač Mozilla Firefox, zatim program za obradu teksta - Open Office, odnosno Media Player Classic, pa čak i celokupni operativni sistemi, a na prvom mestu mislimo na Linux.